Wyrok Sądu Najwyższego (Sygn. Akt II NSNc 89/23) – Frankowicze nie kryją zaskoczenia. W ostatnich dniach Sąd Najwyższy rozpatrując sprawę o sygn. II NSNc 89/23 podjął decyzję, że niedozwolone klauzule umieszczone w umowie nie są przesłanką do jej unieważnienia. Co więcej Sąd zakomunikował, że ochrona konsumentów nie jest W ostatnim czasie otrzymujemy od Państwa mnóstwo pytań- kiedy Sąd Najwyższy wyda wyrok w sprawie frankowiczów/ uchwałę w sprawie frankowej. Odpowiadamy: Na dzień 2 września 2021 zaplanowane jest wydanie orzeczenia, które może odmienić życie frankowiczów. Czy tak się jednak stanie? NIE. DZiŚ JUŻ WIEMY: Sąd kolejny raz nie wydał uchwały!Dzisiejszy artykuł poświęcamy wyrokowi Sądu Sądu Najwyższego ws. frankowych oraz jego znaczeniu dla kredytobiorców. Wyrok w sprawie frankowej, dlaczego jest tak ważny? Pomimo faktu, iż w sądach swoich praw dochodzi już blisko 60 000 frankowiczów, orzecznictwo sądowe nie jest spójne. Jak pokazują statystyki frankowicze wygrywają blisko 90 % spraw. Są jednak sprawy gdzie statystyki wyglądają odmiennie. Frankowicze rzadziej wygrywają z Deutsche Bank czy też PKO BP. Zdarzają się również sytuacje, że podobna umowa przez jeden sąd uznawana jest za nieważną a przez drugi ważną. Tak nie powinno być. W sprawach kredytów frankowych występuje szereg zagadnień, które budzą wątpliwości sędziów jak i prawników reprezentujących kredytobiorców. Umowy kredytów frankowych są różne- kredyty frankowe indeksowane do CHF znacząco różnią się od tych denominowanych. Nie w każdej umowie występują klauzule abuzywne. Banki często bronią się zarzutem, że zapisy umowne były indywidualnie negocjowane a frankowicz miał możliwość wypłaty lub spłaty kredytu bezpośrednio w CHF. Problematyczna jest również kwestia dochodzenia roszczeń po spłacie kredytu frankowego. Frankowicze obawiają się zaś, że nawet gdy wygrają sprawę frankową z bankiem nie otrzymają należnych im pieniędzy. Co więcej, bank pozwie ich w kolejnym procesie o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału. Wszystkie wyżej wymienione okoliczności sprawiają, że wydanie jednego, zbiorczego wyroku, który wiązałby inne sądy orzekające w sprawach frankowych jest konieczne. Zagadnienia dla Sądu Najwyższego ws. kredytów frankowych Sąd Najwyższy, po tym jak Sędzia Małgorzata Manowska zadała 6 kluczowych pytań dla frankowiczów, od blisku roku próbuje orzec jak wygląda kwestia przedawnienia roszczeń frankowiczów i banków, czy bankom należy się wynagrodzenia za korzystanie z kapitału. Kredyty indeksowane a denominowane Sędziowie będą musieli zmierzyć się z odpowiedzią na zagadnienie czy w razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta i czy możliwe zastąpienie tego zapisu. Jeżeli nie jest możliwe, to czy umowa może wiązać dalej czy winna być uznana za nieważną Przedawnienie ws. kredytów frankowych Jeżeli Sąd Najwyższy uzna, że kredyty frankowe są nieważne będzie musiał odpowiedzieć na pytanie jak liczyć początek biegu terminu przedawnienia zarówno dla frankowiczów jak i dla banków. Wynagrodzenie za korzystanie za kapitału To zagadnienie najbardziej interesuje frankowiczów oraz banki. Na poprzednie pytania Sąd Najwyższy odpowiedział bowiem już w innych wyrokach. Nigdy nie zajął się jednak tym, czy frankowicz który wygra sprawę o unieważnienie będzie musiał liczyć się z tym, iż bank pozwie go o kolejne kwoty i w jakiej wysokości. Sąd Najwyższy nie wydaje wyroku ws. frankowiczów Pomimo kilkukrotnych prób, Sąd Najwyższy do dnia 2 września 2021 roku nie zdołał wydać wyroku. W sprawie głos zabierali już Rzecznika Praw Dziecka, prezesa Narodowego Banku Polskiego, Komisji Nadzoru Finansowego, Rzecznika Finansowego i Rzecznika Praw Obywatelskich. Zarówno banki jak i pełnomocnicy banku nie wierzą już, że Sąd Najwyższy w dniu 2 września wyda finalną uchwałę. 2 września 2021 roku Sąd Najwyższy wydaje postanowienie w którym postanowił rozpoznając wniosek Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego o rozstrzygnięcie zagadnień prawnych dotyczących tematyki kredytów denominowanych i indeksowanych w walutach obcych, na podstawie artykułu 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z trzema pytaniami prejudycjalnymi dotyczącymi problematyki powoływania sędziów w Rzeczpospolitej Polskiej. Brak uchwały Sądu Najwyższego, wyroki w sprawach frankowych zapadają Pomimo braku uchwały Sądu Najwyższego, Sądy powszechne (głównie Sądy Okręgowego) wydawają wyroki w których ustalają nieważność umów kredytów frankowych (indeksowanych i denominowanych). Według oficjalnych statystyk, tylko w tym roku, zapadło co najmniej kilkaset wyroków- głównie w Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu i Gdańsku. Również nasza kancelaria uzyskała w ostatnim czasie kilkanaście korzystnych orzeczeń dla kredytobiorców frankowych, które można zobaczyć TUTAJ. Liczba zapadłych wyroków sądowych w sprawach frankowych w okresie styczeń-wrzesień 2023 roku wyniosła prawie 11,2 tysiąca, czyli o 1,5 tysiąca więcej niż w całym 2022 roku - wynika z Kredyty frankowe z atrakcyjnej oferty szybko stały się solą w oku ich posiadaczy. Banki kusiły frankowiczów ofertami, a ci po latach wciąż nie mogą spłacić swoich zobowiązań. W końcu frankowicze mówią dość i idą z roszczeniami do sądu. Zapadł kolejny przełomowy wyrok w sprawie kredytów tego artykułu dowiesz się:Dlaczego wyrok jest przełomowy dla frankowiczówJaka jest linia orzecznicza w przypadku kredytów frankowychKredyty frankowe bez konieczności spłatyFrankowicze coraz częściej wygrywają sprawy sądowe. Przełomowy okazał się wyrok sprzed roku, gdy frankowicze zbiorowo zdecydowali się na pozew przeciwko jednemu z wielkich banków. Sądy coraz częściej decydują się na odfrankowanie kredytu lub jego całkowite przełomowym wyrokiem jest ten, który zapadł w wydziale frankowym w Warszawie. Sąd zawiesił konieczność spłaty dalszych rat kredytu na czas procesu i tym samym oddalił zażalenie złożone przez bank."Gazeta Wyborcza" wyjaśnia, że w sprawach frankowych tworzy się jednolita linia orzecznicza, dlatego kredytobiorcy będą mogli zawiesić spłatę ratę na czas procesu. Postępowanie sądowe trwa nawet kilka lat, dlatego jest to ogromne odciążenie dla w swoich wyrokach coraz częściej stają po stronie kredytobiorców frankowych. Jeden z sądów potwierdził nawet, że w przypadku kredytów frankowych banki dopuszczały się świadkiem ciekawego zdarzenia? Masz interesujące zdjęcia lub filmik? Podziel się z nami wysyłając na redakcja@ Oni jednak z nadzieją czekają na wyrok Sądu Najwyższego, który może rozwiązać ich problemy. Przez kredyty wielu z nich znalazło się w niezwykle trudnej sytuacji finansowej. Zgodnie z danymi Biura Informacji Kredytowej, na koniec 2019 roku kredyt we frankach miało wciąż 451,63 tys. osób. Łączna kwota do spłaty wynosiła wtedy BPH Wyrok z dnia Sygn. akt: V ACa 321/22 Prawomocny Wyrok z dnia r. w sprawie prowadzonej przeciwko BPH (dawny GE Money Bank) Sąd Apelacyjny w Gdańsku (SSA Rafał Terlecki), w sprawie o sygnaturze V ACa 321/22 wyrokiem z dnia r. zmienił wyrok I instancji, w którym Sąd Okręgowy w Gdańsku (SSO Weronika Klawonn) w sprawie o sygnaturze XV C 257/19 oddalił powództwo i: stwierdził nieważność umowy kredytowej w sentencji wyroku, zasądził całość roszczenia wg T2K w CHF i PLN, zwrócił koszty procesu, zasądził odsetki. W ustnych motywach wyroku Sąd wskazał, że podziela w pełni argumentacje apelacji, poza jednym elementem – w przekonaniu Sądu Bank w należyty sposób poinformował o ryzyku związanym ze zmianą kursu waluty, jednakże w konsekwencji nie miało to znaczenia, gdyż bank mógł w dowolny sposób ustalać kurs waluty podczas zarówno wypłaty kredytu jak i spłaty. Sąd wskazał, że w jego przekonaniu nie było podstaw do uznania zarzutu zatrzymania za właściwy. Sprawę prowadził Mec. Mateusz Siejko z Kancelarii OLC Kancelaria Radców Prawnych Artymionek & Citko Data publikacji:
Jest nowy wyrok TSUE w polskiej sprawie. Upraszcza procesy frankowiczów Marcin Szymański , adwokat reprezentujący frankowiczów Ustne motywy wyroku Sądu Najwyższego wskazują, że jest on
1 czerwca 2022 r. Sąd Najwyższy (w składzie Pierwszy Prezes SN Małgorzata Manowska – przewodniczący, SSN Marcin Krajewski, Prezes SN Joanna Misztal-Konecka – sprawozdawca) wydał wyrok w sprawie II CSKP 364/22, w którym stwierdził, że: Uwzględnienia wymagają wskazówki ujęte w wyroku z 29 kwietnia 2021 r. (w sprawie przeciwko Bankowi BPH C-19/20, pkt 66, 69-74), jak też w wyroku z 7 sierpnia 2018 r. (w sprawie Banco Santander SA przeciwko Mahamadou Dembie i Mercedes Godoy Bonet (C-96/16) oraz Rafael Ramón Escobedo Cortés przeciwko Banco de Sabadell SA (C-94/17), pkt 76-77) uznające za dopuszczalne unieważnienie w odniesieniu do odsetek za zwłokę jedynie powiększenia stopy odsetek zwykłych o określoną liczbę punktów ocenie Sądu Najwyższego prowadzi to do wniosku, że postanowienie umowne dotyczące marży banku w odniesieniu do ustalania kursu franka szwajcarskiego ma charakter samodzielny, co pozwala na eliminację jedynie elementu odnoszącego się do modyfikacji średniego kursu NBP marżą banku. Równocześnie jest to dopuszczalny środek ingerencji sądowej na podstawie art. 6 dyrektywy 93/13 i art. 3851 Ingerencja w tym zakresie jest wystarczająca dla osiągnięcia cel w postaci postawienia konsumenta w takiej sytuacji faktycznej i prawnej, jak gdyby nieuczciwy warunek w umowie nie został zastrzeżony. Powyższe stwierdzenie Sądu Najwyższego jest błędne i wzięło się z niestarannej analizy orzecznictwa TSUE. W pierwszej kolejności należy analizy orzeczenia TSUE w przywoływanych sprawach połączonych C-94/17 i C-96/17 dla zrozumienia jak TSUE dokonuje rozróżnienia pomiędzy częścią postanowienia umownego a odrębnym postanowieniem umownym. To rozróżnienie ma kluczowe znaczenie, albowiem zgodnie z utrwalonym orzeczenictwem TSUE nie można usunąć tylko części nieuczciwgo postanowienia umownego, natomiast można usunąć postanowienie będące odrębną normą. W sprawie C-94/17 i C-96/17 przedmiotem rozważań było postanowienie umowne zawarte w umowach kredytu a dotyczące wysokości odsetek za zwłokę. „15 Z postanowienia odsyłającego w sprawie C‑94/17 wynika, że w wyrokach nr 265/2015 z dnia 22 kwietnia 2015 r., nr 470/2015 z dnia 7 września 2015 r. oraz nr 469/2015 z dnia 8 września 2015 r. (zwanych dalej „wyrokami z dnia 22 kwietnia, 7 i 8 września 2015 r.”) Tribunal Supremo (sąd najwyższy) stwierdził, że w braku kryteriów prawnych, z których wynikałyby jasne zasady dla celów oceny nieuczciwego charakteru nienegocjowanych warunków określających stawki odsetek za zwłokę w indywidualnych umowach kredytowych zawieranych z konsumentami, sądy hiszpańskie pierwszej instancji oraz sądy apelacyjne stosują różne kryteria. Rezultatem tego jest duży brak pewności prawa oraz arbitralne odmienne traktowanie konsumentów w zależności od sądu rozpatrującego sprawę. Istotne różnice istnieją również w ustaleniu konsekwencji ewentualnego nieuczciwego charakteru tych warunków. 16 W rezultacie, w celu położenia kresu sytuacji niepewności prawnej i rozbieżności, Tribunal Supremo (sąd najwyższy) uznał, że konieczne było określenie kryteriów oceny nieuczciwego charakteru owych warunków i ustalenie tych konsekwencji. 17 W tym celu Tribunal Supremo (sąd najwyższy) z jednej strony zauważył, po pierwsze, że zgodnie z art. 85 ust. 6 LGDCU nieuczciwe są warunki, które nakładają na konsumenta niewykonującego swych zobowiązań odszkodowanie w nieproporcjonalnie wysokiej kwocie. Po drugie, dokonał on oceny przepisów krajowych mających zastosowanie w przypadku opóźnienia w zapłacie przez dłużnika w braku porozumienia pomiędzy stronami w różnych dziedzinach, a także stóp odsetek za zwłokę przewidywanych ogólnie w umowach kredytowych, które były przedmiotem indywidualnych negocjacji z konsumentami. 18 Z oceny tej wywnioskował, że należało uznać za nieuczciwe nienegocjowane warunki umów kredytu osobistego zawieranych z konsumentami dotyczące odsetek za zwłokę spełniające kryterium, zgodnie z którym stopa tych odsetek przekracza o ponad dwa punkty procentowe stopę odsetek zwykłych uzgodnionych pomiędzy stronami umowy. 19 Tribunal Supremo (sąd najwyższy) wskazał bowiem, że ustalanie takich stóp odsetek za zwłokę powoduje nieuzasadnioną różnicę w stosunku do procentów przewidzianych przez przepisy krajowe mających zastosowanie w przypadku opóźnienia dłużnika, o których mowa w pkt 17 niniejszego wyroku, oraz że podmiot gospodarczy nie mógł rozsądnie uznać, iż gdy będzie sprawiedliwie traktował konsumenta, konsument ten zgodzi się w ramach indywidualnych negocjacji na warunek ustanawiający odsetki według takiej stopy. 20 Jeżeli chodzi o skutki nieuczciwego charakteru odnośnych warunków, Tribunal Supremo (sąd najwyższy) stwierdził, że w rozpatrywanych przez niego sprawach stopa odsetek za zwłokę ustanowiona w drodze tych warunków stanowiła powiększenie stopy odsetek zwykłych o określoną liczbę punktów procentowych. Wywnioskował z tego, że w sytuacji gdy wspomniane warunki zostały uznane za nieuczciwe, należało całkowicie usunąć podwyższenie, jakie odsetki za zwłokę stanowią w stosunku do odsetek zwykłych, w taki sposób, że naliczane będą tylko odsetki za zwłokę [polskie tłumaczenie wyroku jest błędne; chodzi oczywiście o pozostawienie odsetek zwykłych, tak jak jest w innych wersjach językowych wyroku]. Uznał on natomiast, że nie należało usuwać również tych ostatnich odsetek, które zachowują funkcję wynagrodzenia za udostępnienie pożyczonych pieniędzy. Przy okazji warto zauważyć, że wedle hiszpańskiego Sądu Najwyższego nieuczciwe jest podwyższenie oprocentowania w przypadku opóźnienia o więcej niż 2 punkty procentowe. Tymczasem zgodnie z polskim prawem, maksymalne umowne odsetki za opóźnienie nie mogą przekraczać dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie, które składają się ze stopy referencyjnej NBP powiększonej o 5,5%. Obecnie wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie wynosi więc 12%, a maksymalna wysokość odsetek umownych za opóźnienie to 24%. 30 W dniu 11 stycznia 1999 r. Escobedo Cortés zawarł z Caja de Ahorros del Mediterrráneo, obecnie Banco de Sabadell, umowę kredytu hipotecznego w kwocie 17 633,70 EUR, spłacanej w miesięcznych ratach. W warunkach 3 i 3a tej umowy stopa odsetek zwykłych została ustalona na 5,5% rocznie, z zastrzeżeniem zmian od pierwszego roku. W momencie zaistnienia okoliczności faktycznych istotnych dla sprawy w postępowaniu głównym stopa ta wynosiła 4,75% rocznie. Warunek 6 wspomnianej umowy stanowił, że stopa odsetek za zwłokę wynosi 25% rocznie. 31 Rafael Ramón Escobedo Cortés, który popadł w zwłokę, wniósł do właściwego Juzgado de Primera Instancia (sądu pierwszej instancji, Hiszpania) przeciwko Banco de Sabadell powództwo o stwierdzenie nieważności w szczególności tego ostatniego warunku na tej podstawie, że jest on nieuczciwy. 32 Sąd ten orzekł, że wspomniane warunki były nieuczciwe, a w konsekwencji stwierdził, że stosowane stopy odsetek za zwłokę należało zmniejszyć do granic przewidzianych w art. 114 ust. 3 Ley Hipotecaria (ustawy o hipotece), zmienionej Ley 1/2013 de medidas para reforzar la protección a los deudores hipotecarios, reestructuración de deuda y alquiler social (ustawą 1/2013 o środkach służących wzmocnieniu ochrony dłużników hipotecznych oraz o restrukturyzacji długu i najmie socjalnym) z dnia 14 maja 2013 r. (BOE nr 116 z dnia 15 maja 2013 r., s. 36373), które odpowiadają stopie trzykrotnie większej niż ustawowa stopa odsetek. Orzeczenie to zostało utrzymane w mocy w postępowaniu odwoławczym przez wyrok Audiencia Provincial de Alicante (sądu prowincjonalnego w Alicante, Hiszpania) z dnia 18 września 2014 r. 33 Rafael Ramón Escobedo Cortés wniósł skargę kasacyjną do sądu odsyłającego, to znaczy do Tribunal Supremo (sądu najwyższego), na ten wyrok na tej podstawie, że narusza on art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13. Jego zdaniem bowiem, ponieważ warunek umowy kredytowej w postępowaniu ustalający odsetki za zwłokę został uznany za nieuczciwy, umowa ta nie powinna zatem powodować naliczania ani odsetek za zwłokę, ani zwykłych. 34 Zdaniem tego sądu niniejsza skarga rodzi wątpliwości dotyczące wykładni kilku przepisów tej dyrektywy, których zastosowanie jest nieodzowne w celu jej rozstrzygnięcia, w zakresie stwierdzenia nieuczciwego charakteru tego warunku i skutków tego charakteru. W szczególności pojawiają się wątpliwości co do zgodności jego doktryny zawartej w wyrokach z dnia 22 kwietnia, 7 i 8 września 2015 r. oraz w wyrokach z dnia 23 grudnia 2015 r., 18 lutego i 3 czerwca 2016 r., o których mowa w pkt 21 niniejszego wyroku, ze wspomnianą dyrektywą. 35 W tej sytuacji Tribunal Supremo (sąd najwyższy) postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującymi pytaniami prejudycjalnymi: „1) Czy art. 3 w związku z pkt 1 lit. e) załącznika i art. 4 ust. 1 dyrektywy [93/13] stoją na przeszkodzie orzecznictwu, wedle którego warunek umowy kredytu ustanawiający stopę odsetek za zwłokę przekraczającą o ponad dwa punkty procentowe stopę rocznych [zwykłych] odsetek ustalonych w umowie stanowi nieproporcjonalnie wysokie odszkodowanie nałożone na konsumenta, który popadł w zwłokę w wypełnianiu zobowiązania zapłaty, i jest w związku z tym nieuczciwy? 2) Czy art. 3 w związku z pkt 1 lit. e) załącznika, art. 4 ust. 1, art. 6, ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 sprzeciwiają się orzecznictwu, które w celu stwierdzenia nieuczciwości warunku zawartego w umowie kredytu ustanawiającego stopę odsetek za zwłokę wskazuje jako kryterium weryfikacji nieuczciwości nadwyżkę owych odsetek nad odsetkami [zwykłymi] w zakresie, w jakim stanowi ona »nieproporcjonalnie wysokie odszkodowanie nałożone na konsumenta, który nie wypełnił swych zobowiązań« i postanawia, że skutkiem stwierdzenia nieuczciwości ma być całkowite zniesienie owej nadwyżki, w związku z czym jedynie odsetki [zwykłe] nadal są naliczane do chwili spłaty kredytu? 3) W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie: czy stwierdzenie nieważności warunku ustanawiającego stopę odsetek za zwłokę ze względu na jego nieuczciwość musi wywoływać inne skutki, aby było zgodne dyrektywą [93/13], takie jak np. całkowite zniesienie odsetek, zarówno [zwykłych], jak również za zwłokę, lub nałożenie odsetek ustawowych wówczas, gdy kredytobiorca nie wypełnia swego zobowiązania spłat kwot kredytu w terminach przewidzianych w umowie?”. Jak widać z powyższego opisu, sądy hiszpańskie uznały postanowienie umowne za nieuczciwe, ale w jego miejsce zastosowały przepis dyspozytywny z ustawy o hipotece. Jednak hiszpański Sąd Najwyższy nabrał wątpliwości czy takie uzupełnienie umowy o przepis dyspozytywny jest w ogóle możliwe, a także czy eliminacja postanowienia dotyczącego odsetek za opóźnienie nie prowadzi także do eliminacji postanowienia dotyczącego odsetek zwykłych. W odpowiedzi Trybunał stwierdził, że: „76 W szczególności ze wspomnianej dyrektywy nie wynika, że wyłączenie lub stwierdzenie nieważności warunku umowy kredytu ustalającego stopę odsetek za zwłokę z uwagi na nieuczciwy charakter tego warunku powinno również pociągać za sobą wyłączenie lub stwierdzenie nieważności warunku tej umowy ustalającego odsetki zwykłe, tym bardziej że oba te warunki należy wyraźnie odróżnić. W tym ostatnim względzie należy bowiem zauważyć, jak wynika z postanowienia odsyłającego w sprawie C‑94/17, że odsetki za zwłokę zmierzają do ukarania niewykonania przez dłużnika ciążącego na nim obowiązku dokonywania spłat kredytu w terminach uzgodnionych w umowie, do zniechęcenia tego dłużnika od popadania w zwłokę w wykonaniu swoich zobowiązań, a także, w odpowiednim przypadku, do przyznania kredytodawcy odszkodowania z tytułu szkody, jaką poniósł on w wyniku opóźnienia w płatności. Z kolei odsetki zwykłe pełnią funkcję wynagrodzenia za udostępnienie kwoty pieniędzy przez kredytodawcę do czasu jej zwrotu. 77 Jak podniósł rzecznik generalny w pkt 90 opinii, rozważania te mają zastosowanie niezależnie od tego, jak zredagowano warunek umowny określający stopę odsetek za zwłokę oraz warunek umowny ustalający stopę odsetek zwykłych. W szczególności zachowują one swoją ważność nie tylko wówczas, gdy stopa odsetek za zwłokę została ustalona niezależnie od stopy odsetek zwykłych w odrębnym warunku, ale także wówczas, gdy stopa odsetek za zwłokę została ustalona poprzez powiększenie stopy odsetek zwykłych o określoną liczbę punktów procentowych. W tym ostatnim przypadku – przypadku nieuczciwego warunku polegającego na takim powiększeniu – dyrektywa 93/13 wymaga jedynie, aby owo powiększenie zostało unieważnione. 78 W niniejszej sprawie, z zastrzeżeniem dokonania weryfikacji przez sądy odsyłające, z postanowień odsyłających wynika, że rozwiązanie przyjęte w omawianym w postępowaniu głównym orzecznictwie Tribunal Supremo (sądu najwyższego) oznacza, że sąd krajowy, który stwierdził nieuczciwy charakter warunku umowy kredytu ustalającego stopę odsetek za zwłokę, wyłącznie i jedynie wyłącza zastosowanie tego warunku lub powiększenia, jakie stanowią owe odsetki względem odsetek zwykłych, bez możliwości zastąpienia wspomnianego warunku względnie obowiązującymi przepisami prawa lub zmiany danego warunku, przy jednoczesnym utrzymaniu ważności pozostałych warunków tej umowy, w szczególności warunku dotyczącego zwykłych odsetek. 79 Z uwagi na powyższe rozważania na pytanie drugie lit. b) w sprawie C‑96/16 oraz na pytanie drugie w sprawie C‑94/17 trzeba odpowiedzieć, iż dyrektywę 93/13 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona orzecznictwu krajowemu, takiemu jak omawiane w postępowaniu głównym orzecznictwo Tribunal Supremo (sądu najwyższego), zgodnie z którym konsekwencją nieuczciwego charakteru nienegocjowanego warunku umowy kredytu zawartego z konsumentem ustalającego stopę odsetek za zwłokę jest całkowite zniesienie tych odsetek w ten sposób, że rozpoczyna się naliczanie odsetek zwykłych przewidzianych w tej umowie.” Tym samym TSUE w pierwszej kolejności dokonał oceny czy zakwestionowane postanowienie umowne stanowi samodzielną całość czy też jest częścią większego zagadnienia. Analiza dokonana przez TSUE pokazała, że odsetki za zwłokę mają inny cel i znajdują zastosowanie w innych przypadkach niż odsetki zwykłe. Skoro zaś dotyczą innych zagadnień, to mogą być oceniane samodzielnie i uznanie jednego z nich za nieuczciwe nie pociąga za sobą konieczności uznania również i drugiego postanowienia za nieuczciwe. Jest tak zarówno, gdy wysokość odsetek za zwłokę jest wyznaczona niezależnie od stawki odsetek zwykłych, jak też i wtedy, gdy ich wysokość w jakiś sposób zależy od stawki odsetek zwykłych. Tymczasem w przedmiotowej umowie d. GE Money Banku sposób korygowania kursów o marżę banku nie pełni żadnej samodzielnej roli. Nie sposób znaleźć ani jednej sytuacji, w której zastosowanie znalazłoby postanowienie o marży bez jednoczesnego zastosowania postanowienia o indeksacji. Innymi słowy, postanowienia o marży stanowią element składowy mechanizmu indeksacji a zatem ich eliminacja sprowadzałaby się do zmiany treści postanowienia dotyczącego indeksacji. W komentowanym wyroku Sąd Najwyższy stwierdził, że postanowienie dotyczące marży banku ma charakter samodzielny, ale w żaden sposób nie uzasadnił swojego stanowiska. W szczególności nie wskazał ani jednej sytuacji, w której postanowienie dotyczące marży miałoby zastosowanie niezależnie od postanowienia dotyczącego indeksacji kredytu. Dlatego należy uznać, że Sąd Najwyższy błędnie ocenił, że postanowienie dotyczące marży ma odrębny charakter od postanowienia indeksacyjnego – postanowienie to bowiem nie pełni żadnej samodzielnej roli i jest stosowane wyłącznie jako część postanowień dotyczących indeksacji, a zatem usunięcie tylko tej części prowadzi do zakazanej modyfikacji treści postanowienia umownego. Trudno też powiedzieć na czym miałaby polegać zakazana przez TSUE modyfikacja treści postanowienia umownego jak nie własnie na tym co zrobił SN w niniejszym wyroku, gdzie zmienił treść postanowienia indeksacyjnego. Warto ponadto zwrócić uwagę, że Sąd Najwyższy nie odniósł się do kwestii przejrzystości umowy co do skutków dla konsumenta. Ta zaś kwestia ma istotne znaczenie także w sytuacji, w której umowa byłaby indeksowana kursem średnim NBP. Oznacza to, że mechanizm indeksacji może być uznany za nieprzejrzysty także w sytuacji, w której umowa oparta jest o przeliczenia miernikiem obiektywnym, np. kursem średnim NBP, ale nie towarzyszą jej rzetelne informacje o skutkach ekonomicznych indeksacji kredytu (patrz wyroku TSUE z 10 czerwca 2021 r., C-776/19 do C-782/19). Wyrok Sądu Najwyższego, który uderza we frankowiczów „Ustosunkowując się do powyższego zarzutu, należy na wstępie zaznaczyć, że w rozpoznawanej sprawie kluczowe dla rozstrzygnięcia nie jest ustalenie, iż umowa zawarta pomiędzy powodem a pozwaną zawierała klauzule abuzywne, lecz to, czy sąd odwoławczy prawidłowo
Niespodziewany skutek braku orzeczenia Sądu Najwyższego w sprawie frankowiczów. Kolejnych kilka lat czekania na wyrok?Wydawało się, że brak uchwały Sądu Najwyższego w sprawie frankowiczów nie będzie szczególnie wielką katastrofą. Ale są już pierwsze przykłady na to, iż stało się inaczej. W grę wchodzi opóźnienie procesów nawet o kolejne lata. Dla niektórych sędziów jest to wygodny pretekst, by sprawy odkładać do „zamrażarki”Po tym, jak Sąd Najwyższy nie wypowiedział się w sprawie frankowiczów (a zamiast tego zapytał TSUE, czy powołana przez „czynnik polityczny” część sędziów może w ogóle orzekać) część prawników reprezentujących frankowiczów machnęła ręką, uznając że może to i lepiej. Rzeczywiście: jakiekolwiek to orzeczenie by nie było, „przegranej” stronie łatwo byłoby je podważać, powołując się na to, że zostało ono podjęte przez sędziów-„przebierańców”. W tej sytuacji może rzeczywiście lepiej, że nic się nie wydarzyło?Zobacz również:Fundusz kosztuje, ETF też. Opłaty mają ogromne znaczenie dla wyniku inwestycji. Co zrobić, żeby oszczędzanie było tanie? [WYCISKANIE EMERYTURY]Fundusze portfelowe: ostatni krzyk mody w branży inwestycyjnej. Jeśli głowa cię boli na samą myśl o inwestowaniu pieniędzy, to… są właśnie dla ciebie [INWESTUJ Z WEALTHSEED]W pierwszych bankach można już wziąć kredyt na mieszkanie bez wkładu własnego. Czy to się opłaca? Sprawdzam warunki i procedury! [BANK NOWOŚCI]Prawnicy frankowiczów podnoszą też argument, iż z punktu widzenia sporów z bankami większość zagadnień jest już i tak przesądzona, więc sądy powszechne, nawet bez orzeczenia Sądu Najwyższego, nie muszą działać po omacku. Tyle że zamiast wgryzać się w jedno, kompaktowe orzeczenie trzeba trochę pogrzebać po orzecznictwie europejskiego trybunału w tym też jest dużo racji, bo przecież z zagadnień, które nie dorobiły się jeszcze czytelnej linii orzeczniczej, zostało już chyba tylko to dotyczące wynagrodzenia dla banku za korzystanie z jego kapitału. Choć bankowcy przez cały czas upierają się, że polskie sądy źle interpretują orzecznictwo TSUE. I że zbyt łatwo godząc się na unieważnianie umów kredytowych (gdy TSUE uważa, że to powinna być ostateczność).Brak „frankowego” orzeczenia Sądu Najwyższego? „No to poczekamy”Chociaż więc wydaje się, że pomimo braku orzeczenia Sądu Najwyższego „nic się nie stało, Polacy nic się nie stało”, to z docierających do mnie informacji od frankowiczów wynika, że dla niektórych sędziów milczenie „Najwyższego” jest wygodnym pretekstem, by sprawy frankowiczów odkładać na już dwa przypadki spraw, w których sędziowie wydali postanowienia o zawieszeniu procesu do czasu rozstrzygnięcia sporu wokół prawomocności powołania części sędziów Sądu Najwyższego. Ostatnio takim postanowieniem poszczycił się sędzia Sądu Okręgowego w uchwały Sądu Najwyższego? Sąd Okręgowy reagujeTrudno na razie odpowiedzieć na pytanie, czy to jednostkowe przypadki dotyczące sędziów, którzy na sprawach frankowych się nie znają i nie chcą się znać (a wiadomo, że to sprawy bardzo medialne i łatwo trafić do mediów jako „sędzia-kalosz”) czy też mówimy o zaciągnięciu hamulca przez dużą część sędziów zajmujących się ten drugi scenariusz nie chce mi się wierzyć, w końcu 70% spraw frankowych trafia do specjalnego wydziału utworzonego w Sądzie Okręgowym w Warszawie, a tam orzekają sędziowie raczej znający się na rzeczy (żaden ze znanych mi przykładów odłożenia sprawy na półkę w ostatnich dniach nie dotyczy sądu warszawskiego).Tym niemniej bankowcy na pewno będą składali – obszernie uzasadnione – wnioski o wstrzymanie procesowania spraw, a następnie spróbują nagłośnić ten trend, o ile się wytworzy. Wszak byłby to jeden z najsilniejszych „antyafrodyzjaków” dla tych frankowiczów, którzy dopiero zastanawiają się nad pójściem ze swoim kredytem do wygrywają 80-90% spraw, ale sądy nie dają radyI to chyba jest dziś największe zagrożenie dla frankowiczów: że na większą skalę pojawi się trend do „zamrażania” sporów z bankowcami pod pretekstem oczekiwania na orzeczenie TSUE w sprawie możliwości orzekania części sędziów polskiego „Najwyższego”. Choć przecież to zapytanie skierowane do TSUE nawet nie zahacza merytorycznie o sprawę franków. A na rozstrzygnięcie możemy poczekać długie miesiące, jeśli nie i tak jest dość kiepska. Z danych Związku Banków Polskich wynika, że dziś w sądach jest 58 000 spraw frankowych (plus kilka tysięcy spraw znajdujących się na etapie korespondencji, ale już przesądzonych. Z tego ledwie 6% spraw jest w drugiej instancji – to niecałe 3500 spraw). Od 2017 r., kiedy zaczęto zbierać statystyki dotyczące frankowych spraw, zapadło zaledwie 1867 prawomocnych wyroków (nota bene 1387 pozytywnych dla banków, co jest pokłosiem linii orzeczniczej sprzed orzeczenia TSUE dotyczącego państwa Dziubaków).Nawet bez zaciągniętego hamulca problem kredytów frankowych jest przez sądu „sprzątany” bardzo wolno. Ale czy można się dziwić? Przecież to nie sądy są od systemowych rozwiązań. To prawo powinno rozstrzygać większość sporów banków z klientami, zaś do sądów powinny trafiać tylko sprawy wyjątkowo zagmatwane, specyficzne, można byłoby zlikwidować kodeks drogowy i każdą głupią stłuczkę rozpatrywałby sąd. Dlaczego nie? Sytuacja, w której państwo dopuszcza do braku uczciwej i precyzyjnej regulacji w sprawie, która dotyczy kilku milionów osób (umów frankowych jest 580 000, ale kredytobiorców znacznie więcej, a są przecież jeszcze ich rodziny) to jakiś żart z państwa się, że po braku orzeczenia Sądu Najwyższego ten żart nie może się stać jeszcze bardziej nieśmieszny, ale chyba może. O ile dojdzie do zaciągnięcia hamulca w sądach. To chyba mało prawdopodobne, ale nie niemożliwe.—–Podcast „Finansowe sensacje tygodnia”. Ekipa Samcika przepytuje prezesa Związku Banków PolskichW tym odcinku podcastu „Finansowe sensacje tygodnia” rozmawiamy z Krzysztofem Pietraszkiewiczem, prezesem Związku Banków Polskich. O frankowiczach, boomie hipotecznym (i zagrożeniach z nim związanych), mankamentach bankowych scoringów, „Polskim Ładzie”, cyberprzestępczości (i o tym dlaczego banki nie chcą brać współodpowiedzialności za kradzieże pieniędzy z naszych kont) oraz o wojnie gotówki z bezgotówką. Zapraszamy do posłuchania pod tym linkiem, a także na Spotify, Google Podcast, Apple tytułowe: Nadine Shaabana/Mortaza Shahed/Tingey Injury/Unsplash
Wyroki Frankowiczów z Deutsche Bank. Na dowód tego, że korzystne dla Frankowiczów rozstrzygnięcia w sprawach przeciwko Deutsche Bank zapadają już od kilku lat, warto przywołać wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia z dnia 12.10.2018 r. w sprawie o sygn. akt VI C 2137/17 prowadzonej przez Kancelarię Adwokacką Adwokat Izabella Borkowska.

Wywiad w 'Expressie Bydgoskim' Prezentujemy przykładowe, korzystne dla frankowiczów orzeczenia jakie nasza kancelaria pozyskała w sprawach kredytów frankowych. Warszawa, Bydgoszcz, Toruń, Poznań - prowadzimy procesy frankowe przed sądami największych polskich miast. Przed Sądem Okręgowym w Bydgoszczy w 2021 roku 96% procesów frankowych zakończyło się sukcesem kredytobiorców i przegraną banku. W 2021 roku w 79 sprawach wygraną zanotowali frankowicze, jedynie 3 sprawy zakończyły się oddaleniem powództwa, a więc sukcesem po stronie banku. W jednym przypadku zawarto ugodę przed sądem. Statystyki pokazują, że zaledwie 7% spraw zakończyło się wyrokiem, pozostałe nie zostały jeszcze rozstrzygnięte. Wyrok po 49 dniach - rekord! Unieważnienie umowy banku Millennium Sąd Okręgowy w Bydgoszczy coraz szybciej rozpoznaje sprawy frankowe. 30 maja 2022 roku w sprawie I C 490/22 stwierdzono nieważność umowy kredytowej naszych klientów z bankiem Millennium – niecałe dwa miesiące po złożeniu pozwu: ustalono, że umowa z Bankiem Millennium z 2006 jest w całości nieważna; zasądzono na rzecz frankowiczów z Łochowa koło Bydgoszczy kwotę zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 kwietnia 2022 roku; zasądzono od pozwanego banku zwrot kosztów procesu w wysokości ustnych motywach uzasadnienia Sąd stwierdził, iż klienci banku nie wiedzieli w chwili podpisania umowy po jakim kursie będą przeliczane ich raty, nie wiedzieli zatem jaką kwotę będą musieli zwrócić do banku. W umowie kredytu indeksowanego do CHF nie był podany żaden obiektywny miernik, a jedynie odwołanie do arbitralnie ustalanych kursów w tabelach bankowych. Umowa rażąco naruszała art. 69 prawa bankowego, zasady współżycia społecznego i dobre obyczaje, dlatego została uznana za nieważną w sąd stwierdził, że kredytobiorcy nie obejmowali świadomością skutków uwolnienia kursów waluty CHF. To na pracownikach banku spoczywał obowiązek informacyjny, zwłaszcza w zakresie ryzyka kursowego, którego niestety pozwana strona nie sprostała. Ostatecznie cały ciężar wahań na rynku walut został przerzucony na kredytobiorców. Pozwany bank nie wykazał, aby nabywał faktycznie walutę CHF, indeksacja miała wyłącznie wymiar matematyczny. Umowa GE Money nieważna Sąd w Bydgoszczy stwierdza nieważność kontrowersyjnej umowy Sąd Okręgowy w Bydgoszczy 17 maja 2022 roku wydał wyrok w sprawie I C 1644/21:ustalił, że umowa z bankiem BPH następcą prawnym GE Money Bank z 2005 roku jest w całości nieważnazasądził na rzecz klientów 272 tys. zł wraz z odsetkamipozwany bank zapłaci również zł kosztów sukces kancelarii. Wygrana w sprawie problematycznej umowy GE Money Bank, w której kursy kupna i sprzedaży porównane były do kursu średniego Narodowego Banku Polskiego, powiększone o marżę banku. Jeszcze przed kilkoma miesiącami sądy miały wątpliwości, czy z umowy kredytowej nie usuwać jedynie nieważnego zapisu o ustalanej arbitralnie marży banku i pozostawiać pozostałą część umowy w chwili obecnej sądy, w tym Sąd Okręgowy w Bydgoszczy, jak i Sąd Apelacyjny w Gdańsku coraz częściej potwierdzają, że wzór umowy GE Money bank powinien być uznany za nieważny. Nieprawidłowo skonstruowana klauzula indeksacyjna nie pozwala, aby umowa kredytowa mogła dalej być wykonywana, niezależnie od przywołanego kursu średniego tej sprawie sukces tym bardziej cieszy, gdyż na etapie procesu klienci przypomnieli sobie, iż ich wcześniejszy kredyt w innym banku również był kredytem indeksowanym do CHF. Pełnomocnik banku BPH próbował dowieźć przed sądem, że skoro klienci wzięli drugi kredyt frankowy, to ich doświadczenie i wiedza na temat kredytów walutowych zdecydowanie większa i mieli świadomość wahań kursowych. Udowodniliśmy jednak, że klienci nie wiedzieli o tym, że wzrost kursu CHF wpłynie znacząco na wartość ich zadłużenia. Klienci zdecydowali się na kolejny kredyt w CHF za namową pracownika banku. Nieważność umowy frankowej mBank Sukces w sprawie frankowej w Bydgoszczy Sąd Okręgowy w Bydgoszczy 17 maja 2022 roku wydał wyrok w sprawie I C 659/21:ustalił, że umowa z mBank z 2008 roku jest w całości nieważnazasądził na rzecz klientów 146 tys. zł wraz z odsetkamipozwany bank zapłaci również zł kosztów procesuW sprawie przeprowadzono wideokonferencję, orzekał Sędzia Sądu Okręgowego Wojciech podzielił argumentację kancelarii wyłożoną w pozwie i uwzględnił nasze roszczenia w całości. Tym samym Sąd nie dał wiary twierdzeniom pozwanego Banku, jakoby roszczenia powoda były już przedawnione a także temu, że powód został należycie poinformowany o ryzykach, jakie wiązały się z zawarciem kredytu podzielił naszą argumentację wskazującą na to, że umowa kredytu indeksowanego do CHF jest na tyle wadliwa, że zachodzą podstawy do ustalenia jej nieważności. Umowa frankowa GE Money nieważna Umowa nieważna po 2 miesiącach procesu Sąd Okręgowy w Bydgoszczy unieważnił umowę zawartą z bankiem GE Money Bank w 2008 roku. W wyroku z dnia 29 kwietnia 2022 roku w sprawie I C 273/22 zasądzono od Banku BPH na rzecz klientów kancelarii kwotę zł oraz zł kosztów zastępstwa procesowego, a więc całość kwoty dochodzonej w spod Bydgoszczy odetchnęli z ulgą, bo w chwili obecnej ich zadłużenie wobec banku wynosi ponad 30 tys. CHF. Pozytywny wyrok oznacza, że kredytobiorcy nie będą musieli spłacać już pozostałej kwoty zadłużenia. Wyrok nie jest prawomocny. Dopiero po jego uprawomocnieniu klienci będą mogli ostatecznie rozliczyć się z bankiem. W chwili złożenia pozwu spłacili ponad 160 tys. zł pomimo, że bank udzielił im kredytu w wysokości 145 tys. zł. Wyrok wydał sędzia Sądu Okręgowego w Bydgoszczy Igor Zduński. Problematyczna umowa GE Money Bank Średni kurs NBP i marża banku Umowy te zawierały problematyczny §17, w którym pobieżnie bank tłumaczył mechanizm przeliczania waluty CHF na PLN według kursów kupna sprzedaży. Z umowy wynikało, że kurs kupna określony był jako średni kurs NBP minus marża kupna. Z kolei kurs sprzedaży określany był jako średni kurs NBP plus marża sprzedaży. Nie tłumaczono jednak w jaki sposób ustalana jest wysokość marży doliczanej i odliczonej do wysokości kursu wskazywaliśmy już w pozwie, kredytobiorca faktycznie nie miał wpływu na wysokość kursu po jakim nastąpi wypłata kredytu oraz spłata poszczególnych rat. Zgodnie z orzecznictwem TSUE, w szczególności wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2021 roku, nie jest możliwe utrzymanie niedozwolonych klauzul przy jednoczesnym wyeliminowaniu odesłania do marży kupna sprzedaży ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy w Bydgoszczy przychylił się do stanowiska kancelarii. Uznano, że bank nieprawidłowo odnosił się w umowach do tabel kursowych, nie określił w sposób precyzyjny mechanizmu indeksacji, a więc przeliczania CHF na PLN oraz nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku informacyjnego. Umowa frankowa oferowana przez GE Money Bank (obecnie Bank BPH) rażąco naruszała interes konsumentów, naruszała granice swobody umów i była sprzeczna z zasadą określoności świadczenia. Odwiedź także blog: Umowa frankowa Millennium nieważna Wyrok po 2 miesiącach procesu Sąd Okręgowy w dniu 29 kwietnia 2022 roku ustalił nieważność umowy z Bankiem Millennium z 2008 roku. Bank jest zobowiązany do zapłaty na rzecz klientów kancelarii kwoty zł oraz zł kosztów zastępstwa procesowego. Sprawa nosi sygnaturę I C 272/22. Bydgoski sąd w 100% uznał roszczenia powodów, podzielił argumentację zaprezentowaną w pozwie i stwierdził nieważność umowy z bankiem kancelaria podnieśliśmy szereg argumentów przemawiających za całkowitym upadkiem umowy Millenium, z którymi zgodził się Sąd. Umowa zawierała wadliwy mechanizm indeksacji, naruszała prawo bankowe, zasadę określoności świadczeń i zasadę swobody umów. Wskazano, iż po wyeliminowaniu klauzul abuzywnych nie da się wykonywać dalej umowy. W momencie podpisania umowy nie istniały przepisy dyspozytywne, które upoważniałby do uzupełnienia umowy. Sąd zasądził w związku z nieważnością umowy kredytu indeksowanego do CHF zwrot wszystkich świadczeń zapłaconych przez naszych klientów oraz odsetki. Wyrok jest nieprawomocny, czekamy na uzasadnienie i apelację banku. Unieważnienie umowy Santander Wyrok Sądu w Bydgoszczy Wyrokiem z dnia 25 stycznia 2022 roku, Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w osobie sędzi SSO Dorota Marszałkowiska ustalił nieistnienie stosunku prawnego, wynikającego z umowy kredytu na cele mieszkaniowe EKSTRALOKUM zawartej w 2008 roku pomiędzy naszymi klientami a poprzednikiem prawnym pozwanego, Kredyt Bank Spółką Akcyjną z siedzibą w zasądził również zwrot kwoty ponad 242 tys. złotych z odsetkami od dnia złożenia pozwu. Sąd nakazał również zwrot kwoty złotych z tytułu kosztów procesu. Jako kancelaria podnieśliśmy szereg argumentów przemawiających za całkowitym upadkiem umowy Santander. Wskazaliśmy na klauzule abuzywne i dowolne ustalania przez bank kursów kupna i wskazaliśmy na naruszenie art. 58 kc, 69 prawa bankowego, nierównomierne rozłożenia ciężaru ryzyka walutowego, nie wypełnienie obowiązku informacyjnego. Wykazaliśmy, że nawet bank nie wiedział de facto jakiego kredytu udziela bo posługuje się nomenklaturą dotyczącą kredytu denominowanego a w istocie mamy do czynienia z kredytem indeksowanym. Jak zabezpieczyć interes właściciela nieruchomości: Umowa z Raiffeisen nie istnieje Kolejny sukces frankowiczów Sąd Okręgowy w Bydgoszczy stwierdził nieważność umowy z EFG Eurobank Ergasias (obecnie Raiffeisen) i zasądził na rzecz naszych klientów kwotę ok. 75 tys. zł oraz 17 tys. CHF. Wyrok zapadł po ośmiu miesiącach od złożenia w całości podzielił naszą argumentację co do występowania w umowie kredytowej, a w szczególności w regulaminie kredytu postanowień niedozwolonych dotyczących zasad przeliczania waluty. Bydgoski sąd po stronie frankowiczów Wyrok w sprawie z bankiem Raiffeisen Przyznano również, że bank nie poinformował klientki w sposób prawidłowy o ryzyku walutowym, w szczególności czym są klauzule indeksacyjne i jak wygląda mechanizm przeliczania CHF na PLN i podkreślił, że pomimo, że bank jest profesjonalnym podmiotem na rynku finansowym, to przygotowując taki wzór umowy kredytowej, ryzykiem walutowym obciążył w całości kredytobiorcę, słabszą stronę stosunku zasądził koszty zastępstwa procesowego od banku w wysokości zł. Wyrok nie jest prowadził adw. Daniel Ostaszewski i adw. Rafał Przybyszewski#wyrokfrankowy #frankowicze #Bydgoszcz #Sądwbydgoszczy #wyrokfrankowybydgoszcz Doświadczenie kancelarii w sprawach frankowych Składamy kolejne pozwy frankowe i odnotowujemy kolejne wygrane z bankami. Działamy wspólnie w ramach zespołu kierowanego przez adwokata Daniela Ostaszewskiego. Łączymy doświadczenia po to, by skutecznie reprezentować frankowiczów przed ścisłej współpracy osiągamy kolejne sukcesy w sprawach frankowych. W skład zespołu kancelarii frankowej wchodzą adwokaci, radcowie prawni, doradcy podatkowi, ekonomiści. Reprezentujemy frankowiczów na terenie Poznania, Warszawy, Bydgoszczy oraz innych miast w całym kraju. Zdobyliśmy wiele orzeczeń potwierdzających wadliwość umów powiązanych z CHF, a także EURO, które można zobaczyć tutaj (orzeczenia te są znane powszechnie oraz dostępne również na portalach orzeczeń sądów powszechnych Skontaktuj się z autorem artykułu Czy masz jakieś pytania? Nurtują Cię wątpliwości? Czy chcesz zapytać o możliwe rozwiązania w Twojej sprawie? Adwokat Rafał Przybyszewski posiada bogate doświadczenie w prowadzeniu spraw sądowych. Na co dzień doradza klientom w skomplikowanych zagadnieniach cywilnych, spadkowych, rodzinnych i karnych. Pomaga też przedsiębiorcom rozwiązywać ich bieżące problemy. Rafał Przybyszewski Adwokat

. 471 299 80 369 80 151 385 223

wyrok sądu w sprawie frankowiczów